Zeep maken en therapie? Is dat een logische combinatie?
Laatst volgde ik een workshop bij het Kempler instituut. Een mooie workshop. Het doel van de workshop was om te ontdekken hoe ik de doelgroep voor mijn praktijk kon specificeren. Tijdens een oefening gingen de deelnemers hun leven langs om te ontdekken door welke mensen of situaties ze geraakt waren. Het was de bedoeling dat er aan het eind van de oefening een grove schets zou ontstaan van de doelgroep.
Benieuwd naar wat er zou komen, sloot ik mijn ogen. Maar aan het eind kwamen er maar drie woorden steeds langs: bloementuin, moestuin en zeep. Eerlijk gezegd baalde ik wel. Ik had best een bedrag neergeteld voor deze workshop. En met als resultaat deze drie woorden.
Ik kon ze alle drie wel plaatsen. Ik hou van bloemen. Het liefst zou ik een moestuin hebben en zeep maken is een grote hobby van mij. Enigszins gefrustreerd en ook wel wat beschaamd deelde ik mijn bevindingen. Ik geef therapie. Wat moet ik dan met zeep?
Een van de deelnemers vroeg mij of het ook “en en” kon zijn, in plaats van “of therapie, of zeep maken”.
Zeep: een mooie metafoor voor relaties.
Dat is blijven hangen. Ik ontdek dat zeep maken een hele mooie metafoor is die ik kan linken aan relaties. Zeep maken vraagt zorgvuldigheid. Zeep heeft verzorgende en reinigende maar ook bijtende elementen in zich. Je hebt ze allemaal nodig om een verzorgende zeep te krijgen.
Mijn idee werd geboren om workshops “zeep maken” toe te voegen aan mijn aanbod. Ik vraag aan mensen om samen te komen. Tijdens het zeep maken voeren we een goed gesprek over een relationeel thema. Samen iets doen, werkt denk ik net zo verbindend als samen praten.
Ik ben wel benieuwd of jij als therapeut er ook voor kiest om niet alleen te praten met cliënten, maar ook om iets praktisch te doen. Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen.
