De verrassende relatie tussen mensen en brandnetels? Bestaat die dan?
Je wandelt in de natuur en opeens raak je een brandnetel. De brandende pijn is niet prettig. Of je waarschuwt je kinderen voor de prikkende planten. Ergens las ik dat brandnetels gezond kunnen zijn. Je kunt ze eten of er thee van maken. Laatst zag ik dat je er ook zeep van kunt maken. Het duurde eerlijk gezegd even voordat ik mijn weerstand voor dit plantje overwon. Maar toch ging ik aan de slag, met handschoenen aan.
Het is een proces van blenderen, bladgroenkorrels filteren en geduld. Ik vond het sowieso leuk om te doen. Maar wat mij raakte is dat ik met een plant gewerkt heb, die ik het liefst vermijd. En ik ontdekte allemaal eigenschappen die ik nog niet kende.
Werkt dat met mensen ook niet zo? Ik heb ook wel eens de neiging om prikkelbare mensen te vermijden. Ik heb dan geen zin om pijn aan hen op te lopen. En toch is het denk ik de moeite waard om ons ook in die mensen te verdiepen. De ene mens is toegankelijker dan de ander. Maar iedereen heeft een verhaal. En iedereen heeft behoefte aan verbinding.
Bij het maken van deze brandnetelzeep moest ik meer moeite doen dan wanneer ik zeep maak met alleen lekkere geuren. Maar het resultaat is verrassend. Zo werkt het ook met mensen. Soms moeten we meer moeite doen om ons in de ander te verdiepen. Maar uiteindelijk kan het mooie ontmoetingen opleveren.
En misschien prikken mensen zich ook wel eens aan mij. Dan wil ik toch ook het liefst verzorgd worden in plaats van vermeden?
